Böyle gerçekleşecek, geçeceksin karşıma , gülümseyeceksin. Gözlerimiz gülecek ama dudaklarımızdan o iki kelime dökülmeyecek hiçbir zaman.
“Parayla aşk’ı satın alamazsın” derler. Belkide o yüzden kalp çalıyoruz.
Yüzüme bir kez daha bak, son nefesimi vermeden. Son nefesimde bile bunu diyebilirim;
Yüzüme bir kez daha bak ve son nefesimi vereyim. Bunu binlerce kez tekrar edebilirim.
“Yüzüme son bir kez daha bak ve benden nefret ettiğini söyle”
Söyle ki gidebileyim, her adımımda arkama bakıyor olacağım, olsun, olurya sen de dönüp bakarsın. Ellerini arayacağım, biliyorum hiç tutmadım ama sıcaklığını hep hissettim. Her kahve kupasını kavradığımda buldum sıcaklığını, kışın yastığın sıcak tarafıydın, uyurken orda olduğunu hatırlardım. Biliyorum söylesem “rüyanda görürsün” derdin. Ondan yastık sıcaklığıydın. Ama ben korkuyordum ya rüyalarımda da beni reddedersen ? O yüzden kahve içiyordum. Kabusum olurdun, uyuyamazdım. Elimde sıcaklığın, içimde korkun, ve sen hiç benim olmazdın.
“Yüzüme son bir kez daha bak ve beni anladığını söyle”
Söyle ki yazmaya devam edebileyim. Konuş benimle, konuşman için her şeyimi verebilirim. Son nefesimi verebilirim. Ölmeme izin verir misin ?
Eğer son konuşmam seninleyse ben ölmeye hazırım.
“Yüzüme son bir kez daha bak ve beni öldürdüğünü söyle”
Söyle ki ölebileyim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder